Zostało to udowodnione w licznych badaniach i praktyce klinicznej. Większość dzieci, które korzystały z AAC posługuje się większą ilością słów w mowie werbalnie.

Osoba musi opanować podstawowe umiejętności zanim będzie miało wprowadzone AAC.

Kontakt wzrokowy jest niezbędny do komunikacji.

Kontakt wzrokowy nie jest niezbędny do słuchania i zwracania uwagi. Dla wielu osób (zwłaszcza z zaburzeniami przetwarzania bądź z zaburzeniami ze spektrum autyzmu) łatwiejsze jest słuchanie i przetwarzanie informacji słuchowej jeśli nie muszą jednocześnie przetwarzać informacji wzrokowych. Kładzenie nacisku na kontakt wzrokowy może być bardzo wymagające, męczące, a nawet bolesne

Osoba korzystając z AAC nie będzie miało motywacji do mówienia.

Dzieci wybierają ten sposób komunikacji, który dla nich w danej chwili jest szybszy, łatwiejszy i efektywniejszy.Mowa zawsze jest szybsza od AAC. Ale dzięki wykorzystaniu AAC osoby nie są ograniczone do mówienia tylko tego co ich usta są w stanie wyartykułować. Mogą swobodnie posługiwać się czasami, czy rozbudowywać proste zdania (np. „Ciastko”) w bardziej rozbudowane („Poproszę ciastko z czekoladową polewą”).

ZAWSZE należy przejść drogę od konkretu do symbolu.

Naukę komunikacji ZAWSZE należy rozpoczynać na niskiej technologii.

Użytkownik AAC nawet jeśli korzysta ze średniej czy wysokiej technologii ZAWSZE musi mieć dostęp do swojej pomoc komunikacyjnej niskiej technologii. Nie ma jednak badań potwierdzających konieczność nauki najpierw na niskiej technologii a później na wysokiej.Wysoka technologia jest zazwyczaj łatwiejsza i bardziej motywująca.

AAC nie stosuje się dla osób z autyzmem.

Osoby z ASD bardziej efektywnie przetwarzają informacje w postaci wizualnej lub wizualnej i słuchowej a nie tylko słuchowej. (Mirenda, Schuler, 1988; Grandi, 1995; Hodgon, 1995; Brown, Mirenda; 2006; Forsey, Kay- Rainig Bird, Bedrosian, 1996; Peterson i in. 1995.)Wykorzystanie graficznego wsparcia ułatwia osobom z ASD zrozumienie sytuacji społecznej, zrozumienie relacji przyczynowo- skutkowej, uczenie nowych umiejętności i alternatywnych zachowań, zmniejsza ilość zachowań problemowych (Mirenda, Iacono, 2009).

AAC to ostateczność.

Modelowanie, technologia wspomagająca, PECS, videomodelowanie, skrytpy społeczne, pomoce wizualne to praktyki oparte na dowodach (Evidence Based Practices). POWINNY być stosowane wobec osób ze złożonymi potrzebami komunikacyjnymi (CCN).

AAC nie stosuje się z osobami dorosłymi z CCN.