Efektywna komunikacja i wdrażanie podejścia skoncentrowanego na pacjencie niesie ze sobą szereg korzyści w skali mikro (pacjent, zespół specjalistów, rodzina) oraz makro – dla systemu medycznego i wprowadzanych polityk zdrowotnych (Blackstone, Beukelman, Yorkston, 2015).
W kontekście funkcjonowania placówek medycznych użycie AAC może również znacząco wpłynąć na pozytywny przebieg leczenia i tempo powrotu do zdrowia.
Jakie korzyści płyną z wprowadzenia AAC? Badania wskazują, że wprowadzenie wspomagania komunikacji prowadzi m.in. do zmniejszenia ryzyka nieadekwatnego postępowania medycznego. Fakt umożliwienia pacjentowi aktywnego udziału w procesie leczenia, na przykład poprzez przekazywanie informacji o swoim samopoczuciu, jego zmianach, czy poziomie odczuwanego bólu, minimalizuje ryzyko błędnych decyzji wynikających z braku komunikacji (Al-Yahyai, Arulappan, Matua, Al-Ghafri, Al-Sarakhi, Al-Rahbi, Jayapal, 2021).
Obniżenia poziomu stresu u pacjentów, ich rodzin oraz personelu medycznego (Blackstone, Beukelman, Yorkston, 2015), co wpływa pośrednio także na proces zdrowienia.
Otucha i wzmocnienia relacji między pacjentem a jego bliskimi: doświadczenie sytuacji granicznych, takich jak nagła utrata sprawności, towarzyszenie pacjentowi hospicyjnemu, choroba i śmierć dziecka, jest nieco bardziej znośne jeśli rodzina ma możliwość komunikacji z chorym członkiem rodziny w dostępny dla niego sposób (Blackstone, Beukelman, Yorkston, 2015).
Autorzy (Al-Yahyai et al., 2021) szczególne znaczenie przywiązują do komunikacyjnego przygotowania personelu, który najwięcej czasu spędza w bezpośrednim kontakcie z pacjentami – pielęgniarek, ratowników medycznych, specjalistów rehabilitacji.
Lepsza komunikacja w opiece zdrowotnej to także zauważalnie lepsze wyniki zdrowotne dzięki przestrzeganiu zalecanego leczenia i większa satysfakcji z procesu leczenia. W makroskali zmiany zachowań pacjentów prowadzą zaś do niższych nakładów na funkcjonowanie całego systemu medycznego (Blackstone, 2015).
Bibliografia
Al-Yahyai A. N. S., Arulappan J., Matua G. A., Al-Ghafri S. M., Al-Sarakhi S. H., Al-Rahbi K. S., Jayapal S. K., Communicating to Non-Speaking Critically Ill Patients: Augmentative and Alternative Communication Technique as an Essential Strategy. W: Sage Open Nursing, volume 7, Dostępn dn. 16.04.2025 na: https://journals.sagepub.com/doi/full/10.1177/23779608211015234
Beukelman, D. R., Light, J., C. (2015), Augmentative & Alternative Communication. Supporting Children and Adults with Complex Communication Needs. Fifth edition, Baltimore, London, Sydney: Eurospan.
Blackstone S. W., (2015) Issues and Challenges in Advancing Effective Patient-Provider Communication w: Blackstone S. W., Beukelman D. R., Yourkston K. M. (red.) (2015), Patient-Provider Communication: Roles for Speech-Language Pathologists and Other Health Care Professionals, San Diego: Plural Publishing INC.
Blackstone S. W., Beukelman D. R., Yourkston K. M. (red.) (2015), Patient-Provider Communication: Roles for Speech-Language Pathologists and Other Health Care Professionals, San Diego: Plural Publishing INC.
Jestem medykiem/medyczką 
