TAK I NIE nie są wymagane do rozpoczęcia biernej nauki systemu.

To partner komunikacyjny uczy potwierdzania i negacji.

Na początkowym etapie  musi nauczyć się on rozpoznawać kiedy dziecko ma coś do powiedzenia-nazwij obserwowane zachowanie i zapytaj: chcesz coś powiedzieć?

Jeśli otrzymasz jakąkowliek pozytywną informację zwrotną np. spojrzenie, uśmiech daj dziecku okazję do powiedzenia czegoś. Na tym etapie dziecko może nie mieć wypracowanego stałego jasnego tak i nie, ale zrób wszystko co możesz aby odczytać jego język ciała zakładając że dziecko jest intencjonalne.Nie martw się jeśli dziecko nie powie nic głębokiego- na tym etapie
każde doświadczenie z użyciem systemu jest bezcenne. Każda wypowiedź dziecka jest poprawna
i powinna pociągając za sobą ciekawą, właściwą odpowiedź.

Zacznij od prostego spojrzenia na Ciebie czy uśmiechu a później stopniowo przechodź do bardziej złożonych form. Nadawaj znaczenie wszystkim próbom dziecka, dawaj informację zwrotną jak zostały one odczytane. Nazywanie obserwowanych ruchów dziecka i mówienie jakie nadajesz im znaczenia pomaga dziecku zrozumieć, że jego próby są przez Ciebie odczytywane i stymulują do wykonywania bardziej precyzyjnych ruchów. Po pewnym czasie należy ustalić który sygnał dziecka traktujemy jako "tak", a który nie. Początkowo akceptujemy wszystkie próby, z czasem wymagając coraz bardziej precyzyjnych.

Jeśli to możliwe postaraj się wypracować zarówno "tak" jak i "nie". Samo "tak" lub samo "nie" wystarcza do komunikacji, ale jest bardziej wymagające dla partnera.

 

Opracowanie:„Communication Strategies for Children who have Rett Syndrome: Partner-Assisted Communication with PODD”Linda Burkhart
„PODD Communication Books” Linda Burkhart
‚Programatic Organisation Dynamic Display PODD® User Manual for The Grid 2”
Katarzyna Włodarczyk

Blog

DANE

REGON: 38194805700000

KONTO: 98114020040000390278282719

KONTAKT

ul. Okulickiego 2
36-060 Głogów Małopolski     
           

 tel. 660 197 119

 generaacja@gmail.com