Opis

Musimy uświadomić sobie, że komunikacja – zarówno osób mówiących, jaki doświadczających trudności w tym zakresie- jest wielomodalna.

Osoba z CCN, zanim opanuje komunikację z wykorzystaniem systemu języka wspomaganego, będzie komunikowała się z wykorzystaniem tych możliwości ruchowych, jakie posiada w swoim repertuarze zachowań.  Aby nie tylko wspierać rozwój przyszłych możliwości komunikacyjnych, ale przede wszystkim dać poczucie bycia zauważonym i wysłuchanym , kluczowe jest odpowiednie przygotowanie partnerów komunikacyjnych, umożliwiające odczytywanie  i reagowanie na wielomodalne komunikaty osób z CCN.

Zakłada się bowiem, że za każdym obserwowanym zachowaniem, może stać  komunikat.

Za każdym zachowaniem, a więc za: spojrzeniem; mimiką twarzy; zmianą tempa oddechu; zmianą napięcia mięśniowego; gestem konwencjonalnym i niekonwencjonalnym; wokalizą; krzykiem; agresją i autoagresją, czy wycofaniem się z interakcji itd.

Początkowo, zachowania te mogą wydawać się przypadkowe, nieintencjonalne, i nie nieść za sobą żadnego znaczenia. Jednakże „partnerzy komunikacyjni muszą reagować i odpowiadać na wczesne, niedoskonałe próby komunikacyjne osoby z CCN, nawet jeśli wciąż nie są pewni, czy to na pewno te zachowania, ruchy i dźwięki staną się z czasem czytelnymi sygnałami do komunikacji” (Porter, 2019).

Jak pokazują badania i praktyka, powtarzalne interpretowanie i odpowiadanie na zachowania tak jakby już były intencjonalne, pomaga stopniowo nauczyć się wykorzystywać te zachowanie intencjonalnie. Z drugiej strony, odczytywanie komunikatów przekazywanych wielomodalnie, pozwala uniknąć frustracji bycia niezrozumianym, rozwojowi i podtrzymywaniu zachowań trudnych, które de facto są komunikatami (Green, O’Reilly, Itchon, Sigafoos, 2005; Carr i in., 1994; Donnellan, Mirenda, Mesaros, Fassbender, 1984; Durand, 1990; Reichle i Wacker, 1993).

Jak zatem przygotować się do bycia partnerem komunikacyjnym, który odczytuje wielomodalne komunikaty?

Kilka podpowiedzi w naszym najnowszym kursie!