Reprezentuję instytucję pożytku publicznego
reprezentuję instytucję (pożytku publicznego)
Pracujesz w bibliotece, muzeum, kinie lub teatrze? Być może spotkałeś w którejś z tych instytucji osobę, która nie posługiwała się mową werbalną lub mówiła bardzo niezrozumiale. Natomiast do komunikacji używała tabletu, komunikatora lub papierowej książki. Najprawdopodobniej wtedy widziałeś osobę ze złożonymi potrzebami w komunikacji (CNN) czyli kogoś, kto (trwale lub czasowo) nie może korzystać z mowy werbalnej w sposób, który pozwalałby mu na skuteczną, autonomiczną komunikację. Z urządzeń AAC mogą korzystać dzieci, nastolatki i dorośli. Są one pomocne dla wielu osób niepełnosprawnych o różnych potrzebach.
Pamiętaj, że konwencja ONZ o prawach osób niepełnosprawnych mówi o tym, że osoby z niepełnosprawnościami mają taki sam dostęp do miejsc działalności kulturalnej lub usług z nią związanych, takich jak teatry, muzea, kina, biblioteki i usługi turystyczne oraz, w miarę możliwości, będą miały dostęp do zabytków i miejsc ważnych dla kultury narodowej.
Jak wygląda AAC?
Najpopularniejsze narzędzia do komunikacji wspomagającej i alternatywnej (AAC) zazwyczaj obejmują dużą różnorodność obrazów i słów, spośród których użytkownik może tworzyć swoje myśli. Urządzenie AAC może być zaawansowane technologicznie, jak tablet z załadowaną aplikacją, która będzie czytać na głos każde wybrane przez użytkownika słowo. Mogą to być również różnego rodzaju papierowe książki składające się z wielu obrazków. Zdarza się, że ktoś używa aplikacji do zamiany tekstu na mowę w telefonie komórkowym lub po prostu używa długopisu i papieru.
Jak wspierać osobę, która nie mówi oraz nie ma narzędzia do komunikacji, czyli jak odczytywać i nazywać zachowania komunikacyjne?
jak traktować osobę ze złożonymi potrzebami komunikacyjnymi w instytucji pożytku publicznego?
